نشریه بیماریهای عفونی و گرمسیری
پیاپی 26 (تابستان 1383)

مالاریا یکی از بیماری های انسانی است که از زمانهای قدیم شناخته شده است و هنوز یکی از مهلکترین بیماری های عفونی محسوب می گردد. تشخیص صحیح مالاریا که عمدتا با استفاده از آزمایش گسترشهای نازک و ضخیم خونی انجام می شود نقش با اهمیتی در درمان و کنترل این بیماری دارد. به همین دلیل برنامه تشخیص مالاریا در اکثر کشورها مورد بررسی کنترل کیفی قرار می گیرد. با توجه به اینکه ایرانشهر یکی از کانونهای اصلی مالاریا در ایران می باشد در این مطالعه کیفیت تشخیص مالاریا در فاصله زمانی اردیبهشت 79 تا اردیبهشت 80 مورد بررسی قرار گرفته است به این منظور 3783 لام تشخیص داده شده مالاریا از بین کل لامهای تشخیص داده شده در مقطع زمانی فوق در شهرستان ایرانشهر به روش تصادفی انتخاب و توسط میکروسکوپیست های ورزیده مورد بررسی مجدد قرار گرفتند. در بررسی مجدد لامها نسبت به تشخیص اولیه تنها 32 مورد (0. 58%) اشتباه تشخیص وجود داشت. علاوه بر این ارتباط وضعیت رنگ آمیزی لامها، تشخیص افتراقی گونه ها، تجربه میکروسکوپیست و نوع میکروسکوپ مورد استفاده و امکان اشتباه تشخیصی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این بررسی نشان می دهد که کیفیت تشخیص مالاریا در شهرستان ایرانشهر در سطح مناسبی قرار دارد.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده، تصادفی که در سال 1381 در شهرستان همدان انجام گردید، 122 بیمار که مبتلا به بیماری زخم پپتیک بودند و بر اساس تستهای اوره آز سریع و هیستولوژی دارای عفونت هلیکوباکترپیلوری بودند، وارد مطالعه شدند. این بیماران به طور تصادفی در دو گروه درمانی مختلف قرار گرفتند. گروه اول (OBMT) با امپرازول 20 میلی گرم دو عدد در روز، بیسموت 120 میلی گرم هر 12 ساعت دوعدد، تتراسیکلین 1000 میلی گرم هر 12 ساعت و مترونیدازول 500 میلی گرم هر 12 ساعت، (62 بیمار) و گروه دوم (OBTT) با امپرازول 20 میلی گرم دو عدد در روز، بیسموت 120 میلی گرم هر 12 ساعت دو عدد، تتراسیکلین 1000 میلی گرم هر 12 ساعت و تری متوپریم 100 میلی گرم دو بار در روز (60 بیمار) (هر دو گروه به مدت 10 روز). پس از گذشت چهار هفته از درمان بیماران مجددا مورد بررسی آندوسکوپی و انجام تستهای اوره آز و هیستولوژی قرار گرفته و نتایج به دست آمده در دو گروه توسط نرم افزار آماری EP16 آنالیز گردید.
از میان 62 بیمار گروه OBTT، تعداد 10 بیمار (83.9%) دارای تست مثبت (RUT+) و تعداد 52 بیمار (16.1%) دارای تست منفی (RUT-) بودند و از میان 60 بیمار گروه OBMT، تعداد 16 بیمار (26.7%) دارای تست مثبت (RUT+) و تعداد 44 بیمار (73.3%) دارای تست منفی (RUT-) بودند. (Pv=0.23). نتایج تست هیستولوژی پس از درمان عبارتست از: در گروه OBTT از میان 62 بیمار در لام 9 بیمار (14.3%) باکتری دیده شد (تست مثبت) و 53 بیمار (85.7%) در لامشان باکتری دیده نشد (تست منفی). از میان 60 بیمار گروه OBMT، تعداد 17 بیمار (28.3%) در لامشان باکتری دیده شد (تست مثبت) و در لام 43 بیمار (71.7%) باکتری دیده نشد (تست منفی) (Pv=0.1). بین دو گروه درمانی از نظر پاسخ به درمان تفاوت معنی داری وجود ندارد. با این وجود فراوانی پاسخ به درمان در گروه OBTT اندکی بیش از فراوانی پاسخ به درمان در گروه OBMT می باشد. بدین صورت که در گروه OBTT 52 بیمار بهبود و 10 بیمار عدم بهبود و در گروه OBMT 43 بیمار بهبود و 17 بیمار عدم بهبود داشته اند. (Pv>0.05)

ویروس پاپیلوم انسانی ارتباط ثابت شده ای با پیدایش بدخیمی های سلول سنگفرشی در ارگانهای مختلف بدن دارد ولی ارتباط آن با کارسینومهای حنجره هنوز مورد بحث و مجادله است. مطالعات قبلی احتمال همراهی سرطانهای حنجره با HPV را مطرح کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی همراهی پاپیلوم انسانی از نوع 16 و 18 در نمونه های بافتی فیکس شده در فرمالین و بلوک شده در پارافین بیماران با سرطان سلول سنگفرشی حنجره دو بیمارستان مسیح دانشوری و لقمان حکیم بوده است. کلیه نمونه های با تشخیص سرطان سلول سنگفرشی حنجره از فایل پاتولوژی بیمارستانهای مسیح دانشوری و لقمان حکیم در فاصله زمانی 5 ساله (1382-1377) استخراج شده و پس از بازبینی و انتخاب نمونه های کافی از بلوکهای نمادین هر مورد برشهای 10 میکرونی تهیه شد و شناسایی DNA ویروس پاپیلوم انسانی به روش Semi nested PCR انجام گردید. تعداد 51 بلوک پارافینی مربوط به نمونه های بیوپسی حنجره و لارنژکتومی با تشخیص سرطان سنگفرشی حنجره جمع آوری گردید از این تعداد 35 نمونه میزان نسج تومورال کافی جهت تحقیق را دارا بودند که در نهایت 2 نمونه دیگر به دلیل نتایج PCR منفی برای ژن HFE از جریان مطالعه حذف شدند و 33 نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. DNA ویروس در 5 بیمار (15%) شناسایی شد. HPV16 در 4 بیمار (12%) و 18 HPV در یک بیمار (3%) بود هیچکدام از نمونه ها برای هر دو نوع HPV تواما مثبت نبودند. همراهی حدود 15% از نمونه های بافتی سرطان سنگفرشی حنجره با ویروس پاپیلوم انسانی می تواند مطرح کننده نقش احتمالی این ویروس در سرطان زائی باشد.

استرپتوکک بتاهمولیتیک گروه A (استر پتوکوکوس پیوژن) باکتری های کروی شکلی هستند که مانند زنجیر به دنبال هم قرار می گیرند این گروه از استرپتوکوکها در انسان مسئول بسیاری از عفونتهای چرکی و غیرچرکی از جمله سلولیت، لنفانژیت، گلو درد- مخملک- باد سرخ- زرد زخم... و عوارض دیررس غیرچرکی مانند تب رماتیسمی، گلومرولو نفریت حاد، اریتمانودوزوم و کره می باشند فارنژیت استرپتوکوکی غالبا در گروه سنی 5 تا 15 سال شایع است و باکتری ها از طریق انتشار قطرات مستقیما از فردی به فرد دیگر منتقل می گردند لذا با توجه به اهمیت شیوع ناقلین در ایجاد و انتشار بیماری و مخصوصا در گروه سنی دانش آموزان ابتدایی در پژوهش به عمل آمده 1303 دانش آموز دختر و پسر به ظاهر سالم از نظر استرپتوکک بتاهمولیتیک گروه A (استرپتوکوکوس پیوژن) در گلو با تکنیک آزمایشگاهی کشت در محیط بلادآگار مورد بررسی قرار گرفتند. میزان شیوع استرپتوکک بتاهمولیتیک گروه A 4.29% و ناقلین 1.2% تعیین گردید. حداکثر شیوع در میان 10 ساله ها (7.5%) و حداقل آن در میان 11 ساله ها (2.03) بود بین دو گروه پسران و دختران با استفاده از آزمون ~ اختلاف معنی داری به دست آمده بدین مفهوم که حداکثر شیوع استرپتوکک به گروه پسران 5.5% و حداقل آن 3.6% به گروه دختران تعلق گرفت.

بیماری سل یکی از عفونتهای شایع محسوب می شود طبق گزارشات سازمان جهانی بهداشت یک سوم جمعیت دنیا آلوده به باسیل سل یا مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می باشند. سومین علت مرگ ناشی از بیماری های عفونی، در دنیا به این بیماری اختصاص دارد. پیشگیری از سل باعث کاهش موارد سل در دنیا شده است. یکی از اقدامات جهت کاهش موارد بیماری سل و مرگ و میر ناشی از آن واکسیناسیون کودکان با واکسن BCG می باشد، در کشور ما نیز واکسیناسیون BCG جزء برنامه روتین ایمنی سازی یا EPI در کشور است که در بدو تولد برای کودکان تزریق می شود. استقبال عمومی مردم نسبت به واکسیناسیون کودکان خود ضامن اجرای برنامه EPI می باشد. لذا پیشگیری از عوارض جانبی و ناخواسته BCG از اهم اقداماتی است که باید صورت گیرد لذا با توجه به این مسئله مطالعه حاضر با هدف بررسی عوارض ناشی از واکسن BCG در طی سالهای 79-1377 در استان خوزستان در کودکانی که واکسنBCG در آنها با روش غلط و با تکنیک نادرست انجام شده بود صورت گرفت. این مطالعه شاید در نوع خود در استان یا کشور بی نظیر باشد. زیرا در کمتر مرجعی این عوارض و ارتباط آنها با روش غلط تزریق BCG مورد بحث قرار گرفته است در این مطالعه روشن گردید که 24% کودکان که تزریق BCG به صورت زیرجلدی انجام شده بود دچار لنفادنیت ریز بغل شدند که 60% آنها کودکانی بودند که در زیر سن یک سالگی BCG دریافت کرده بودند همچنین 24% افرادی که BCG در آنها به صورت عمقی و عضلانی تزریق شده بود دچار سلولیت و نکروز وسیع در محل تزریقات شده بودند که 40% آنها کسانی بودند که واکسن را در سن زیر یک سالگی گرفته بودند. لذا پیشنهاد می شود که در زمینه آموزش واکسیناتورها دقت و اهتمام زیادی به عمل آید و همچنین بر امر نظارت و مراقبت واکسیناسیون و آموزش حین خدمت و بازدیدهای مراکز بهداشتی و خانه های بهداشت تاکید شود.

در بین اشکال گاستروانتریت، شیگلوز یکی از جدی ترین بیماری ها می باشد. سالیانه بیش از یک میلیون مرگ ناشی از ابتلاء به گونه های شگیلا در جهان رخ می دهد که قربانیان عمدتا کودکانی هستند که در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند. کودکان و افراد مسن در بالاترین خطر مرگ ناشی از شیگلوز هستند. در این تحقیق میزان مرگ و میر شیگلوز در یک دوره یک ساله در یکی از مهمترین بیمارستانهای پذیرش کننده کودکان یعنی مرکز طبی کودکان تهران بررسی گردید و ابعاد بالینی و میکروبیولوژیکی موارد منجر به مرگ توصیف شد. در طی فاصله زمانی دیماه 1381 تا آذر 1382 تمام بیماران مراجعه کننده با بیماری گاستروانتریت به مرکز طبی کودکان از نظر شیگلوز مورد بررسی قرار گرفتند. در طی این مطالعه در بین بیماران مراجعه کننده، بر پایه تشخیص بالینی و میکروبیولوژیک، حدود 140 مورد بیماری شیگلوز شناسایی گردید. 68 مورد (48.6%) ناشی از شیگلا سونئی، 65 مورد (46.4%) ناشی از شیگلا فلکسنری، 5 مورد (3.6%) ناشی از شیگلا بوییدی و 2 مورد (1.4%) ناشی از شیگلا دیسانتریه بودند. از کل بیماران تشخیص داده شده به عنوان شیگلوز، 3 مورد به مرگ منجر گردید (میزان مرگ و میر حدود 2.1%). قبل از مرگ، این 3 بیمار با سابقه ای از اسهال آبکی، استفراغ و تشنج ژنرالیزه پذیرش شدند. در این بیماران هیچ علائمی از دهیدراتاسیون شدید مشاهده نگردید. درمان حمایتی و آنتی بیوتیکی مؤثر واقع نگردیده و هر سه بیمار در طی 24 ساعت از بستری شدن در بیمارستان در اثر ایست قلبی- تنفسی فوت نمودند. سن این بیماران در محدوده 2 تا 8 سال بود. دو بیمار مؤنث و بیمار دیگر مذکر بود. با وجودیکه علت عمده موارد منجر به مرگ ناشی از شیگلا دیسانتریه می باشد اما در این بررسی در دو مورد عامل عفونت شیگلا سونئی و در مورد دیگر عامل عفونت شیگلا فلکسنری بود. 2 ایزوله از مجموع 3 ایزوله جدا شده از موارد منجر به مرگ، از نظر الگوی حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی اختلافاتی با سایر ایزوله ها داشتند.

در این پژوهش تجربی با استفاده از تله موشهای سیمی زنده گیر در 12 منطقه شهر لاهیجان به روش نمونه برداری خوشه ایاتفاقی (Cluster random Sampling) تعداد 156 سر راتوس شامل 154 سر (93%) راتوس نروژیکوس (Rattus norvegicus) و 11 سر (7%) راتوس راتوس (Rattus rattus) جمع آوری و از نظر آلودگی به انواع انگلها اعم از انگلهای خارجی و داخلی شامل انگلهای خونی، نسجی و روده ای مورد بررسی قرار گرفتند.
در بررسی انگلهای خارجی جمعا 55 عدد کک شامل گونه های مختلف Xenopsylla buxtoni از سطح خارجی بدن رتها جمع آوری و مورد شناسایی قرار گرفت که در مجموع فراوانی آنها 35% تعیین گردید. سپس از نظر آلودگی به انگلهای خونی، جلدی و زیر جلدی میکروسکوپی مورد آزمایش قرار گرفتند و هیچگونه آلودگی در آنها مشاهده نشد اما در بررسی سرولوژیک از نظر آلودگی به توکسوپلاسما به روش دای تستDye test) 24%)آنها از آنتی بادی ضد توکسوپلاسما برخوردار بودند، در صورتیکه در بررسی میکروسکوپی نسج مغزی آنها منفی بوده است. در بررسی انگلهای روده ای 95% کرمهای جمع آوری شده از روده رتها متعلق به راتوس نروژیکوس و 5% متعلق به راتوس راتوس بوده است. در بین انگلهای جدا شده از روده راتوسها، استرونژیلوئیدیس راتی از فراوانی بیشتری (25.8%) برخوردار می باشد.

بروز چند همه گیری اخیر از بیماری سل در مراکز بیمارستانی توجه مسئولین را به خطر انتقال شغلی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در بین پرسنل پزشکی معطوف ساخته است در حالیکه بعضی مطالعات بیانگر این مطلب بوده اند که فاکتورهای غیرشغلی در رابطه با انتقال این عامل بیماری زا مؤثر بوده اند. این مطالعه به منظور بررسی نقش انتقال بیمارستانی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در مقایسه با نقش عوامل غیرشغلی در بین پرسنل پزشکی شاغل در مرکز ما صورت گرفته است.
مطالعه به صورت مقطعی در بیمارستان امام خمینی تهران که یک مرکز دانشگاهی با متجاوز از هزار تختخواب و دارای بخشهای مختلف داخلی و جراحی می باشد صورت گرفت. 583 نفر از پرسنل تیم پزشکی و 28 نفر از کارکنان مهدکودک بیمارستان (به عنوان گروه کنترل) در بهمن ماه 1380 با انجام تست توبرکولین مورد ارزیابی قرار گرفتند.
(36.2%) 195 نفر از پرسنل پزشکی تست توبرکولین مثبت داشتند در حالیکه هیچکدام از افراد گروه کنترل تست مثبت نداشتند در بین کارکنان تیم پزشکی آنهایی که تست جلدی مثبت داشتند مسن تر از بقیه بودند و سابقه کار طولانی تری در بیمارستان داشتند در حالیکه از نظر سابقه تلقیح BCG هیچگونه تفاوت قابل ملاحظه ای بین آنها وجود نداشت. ریسک مثبت بودن تست جلدی در کسانیکه در تماس مستقیم با بیماران بودند بیشتر بود.
انتقال بیمارستانی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ریسک فاکتور اصلی برای مثبت بودن تست توبرکولین در پرسنل تیم پزشکی شاغل در مرکز ما محسوب میگردید لذا رعایت دقیق موازین پیشنهادی CDC در مورد کنترل عفونت سل و انجام دوره ای تست توبرکولین در شاغلین مراکز درمانی صلاح به نظر می رسد.

ترکیبات مرکوریک در دوزهای بالا نفروتوکسیک هستند. تیومرسال یک ماده نگهدارنده (preservative) است که به طور وسیع در فرمولاسیون واکسنها به صورت اتیل مرکوری وجود دارد. به نظر می رسد که واکسیناسیون با واکسنهای حاوی تیومرسال با اختلالات تکامل عصبی مانند اوتیسم مرتبط باشند.
غلظتهای خیلی کم تیومرسال در محصولات بیولوژیک و فارماکولوژیک نسبتا غیر توکسیک بوده اما احتمالا در دوره جنینی در رحم و شش ماه اول زندگی ممکن است با خطراتی توام باشد. مغز در حال تکامل جنین بیشترین حساسیت را به تیومرسال دارد بنابراین زنهای در سنین باروری ترجیحا نباید محصولات حاوی تیومرسال را دریافت کنند. به هر حال اطلاعات کافی از دوز تیومرسال که بتواند چنین اختلافاتی را ایجاد کند در دسترس نمی باشد و طبعا مطالعات طولانی مدت از نظر بروز اثرات توکسیک آن در کودکان لازم است. جزء اتیل مرکوری از تیومرسال به نظر می رسد حساسیت زای (sensitizer) غالب باشد.

آب در حیات موجودات زنده و از جمله انسان از اهمیت خاصی برخوردار بوده و عامل اصلی سلامت انسان و حیوانات است. هدف از این بررسی، ارائه روشی ساده برای نشان دادن آلودگی آب با مدفوع بوده است.
در این بررسی، باکتری اشرشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری و مدفوع بیماران و استافیلوکوک اورئوس جدا شده از زخم پوستی و عفونت ادراری بیماران برای مشاهده پلاک ناشی از وجود باکتریوفاژ آنها در آبهای راکد و جاری در جوی آب چندین منطقه از شهر تهران (خیابان معلم، امام حسین) و چشمه ای در جاده ورامین مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق، یک میلی لیتر از آب فیلتر شده مورد نظر به محیط کشت نوترینت یا محیط مک کانکی اگار افزوده و در حرارت 25 درجه سانتیگراد نگهداری کردیم. پس از 18 تا 24 ساعت، پلاکهای شفاف برای وجود باکتریوفاژهای متلاشی کننده (لیتیک) مورد جستجو قرار گرفتند. در ضمن، روش استاندارد باکتریولوژی و بیوشیمیایی برای تعیین آلودگی آب به کار رفت.
نتایج از 110 نمونه مورد بررسی نشان داد که در نمونه آب جمع آوری شده از چشمه ای که در جاده ورامین واقع است، باکتریوفاژها به صورت پلاکهای شفاف در محیط نوترینت اگار کشت شده با اشریشیاکلی جدا شده از مدفوع ظاهر شدند، اما در نمونه های دیگر هیچگونه پلاکی مشاهده نگردید. نتایج مشابهی از نظر وجود E.coli با روش استاندارد به دست آمد.
مشاهده باکتریوفاژ (بیش از 10 واحد تشکیل دهنده پلاک در هر میلی لیتر) در برابر اشتریشیاکلی جدا شده از مدفوع بیماران در آب آلوده واقع در چشمه ای در جاده ورامین که بوی بسیار بدی نیز داشت، نشان دهنده آلودگی شدید آن با باکتری های مدفوعی می باشد. این روش مشاهده پلاک برای نشان دادن کیفیت آب که روشی ساده، ارزان و سریع می باشد، پیشنهاد می شود.

سالمونلاها در انسان قادر به ایجاد بیماری هایی چون تب روده ای، گاستروآنتریت، باکتریمی و عفونتهای لوکالیزه می باشند. سالمونلوزیس غیرتیفوئیدی در اثر مصرف آب و غذای آلوده شامل گوشت، مرغ، تخم مرغ و شیرخشک و غیره در انسان ایجاد می شود. یکی از منابع آلودگی، وسائل موجود در گوشت فروشی هاست که آلودگی را به گوشت منتقل می کند. گوشت آلوده به سالمونلا در صورت عدم پخت کامل یا با ایجاد آلودگی متقاطع در مواردی که خام مصرف می شوند می تواند باعث بروز مسمومیت غذایی سالمونلایی در مصرف کننده شود. در این تحقیق به گوشت فروشی های سطح تهران مراجعه شد و از سطوح وسائل و لوازم کار نمونه برداری به عمل آمد. پس از کشت نمونه از سلنیت F بر روی محیط Do و SS و بررسی های کلنی های مشکوک به سالمونلا با استفاده از محیطهای T.SI اوره آگاردار و SIM و انجام تست ONPG، مشخص شد 8% نمونه ها به سالمونلا آلوده بودند. با آزمایشات سرولوژی سروتیپ 50% سالمونلاهای جدا شده تایفی موریوم، 37.5% سالمونلاانتریتیدیس و 12.5% سالمونلاپاراتیفی B تعیین گردید. 12% چرخ گوشتها و 8% تخته های برش و 8% وسایل کار (چاقو، ساطور و سوهان) و 4% یخچالهای نمونه برداری شده به سالمونلا آلوده بودند. در مجموع آلودگی سالمونلایی در 12% گوشت فروشی ها مشاهده شد.

از دیدگاه پزشکی و اقتصادی، ارزش پیشگیری از بیماری ها به مراتب بیشتر از درمان آنها می باشد. به طور کلی پیشگیری شامل پیشگیری قبل از تماس، در ضمن و بعد از تماس بوده و پیشگیری قبل از تماس عمدتا به وسیله تجویز واکسنها صورت می گیرد و به صورت موفقی در بسیاری از کشورها از جمله ایران در حال انجام می باشد. اما در اجرای پیشگیری در ضمن و بعد از تماس موانع متعددی وجود دارد که آگاهی پزشکان از موارد کموپروفیلاکسی یکی از موارد مهم آن محسوب می شود.
در این بررسی که به روش توصیفی مقطعی انجام شده میزان آگاهی و عملکرد 119 نفر از دانشجویان دو سال آخر پزشکی (کارورزان) از موارد کموپروفیلاکسی بعد از برخورد با 6 مورد از مهمترین بیماری های عفونی (مننژیت مننوگوککی و هموفیلوس آنفلوآنزایی، هپاتیت A و B، ایدز و سل) در دانشکده پزشکی شهید صدوقی یزد مورد بررسی قرار گرفته است. روش اخذ اطلاعات پرسشنامه ای حاوی 36 سوال بود.
به طور کلی میزان آگاهی و نحوه عملکرد کارورزان متوسط و میانگین نمره آگاهی 16.05 (از 20) و میانگین نمره عملکرد 17.58 (از 20) بود. 18.5% کارورزان دارای آگاهی ضعیف، 60.5% متوسط و 21% دارای آگاهی خوب بودند و 11.4% دارای عملکرد ضعیف، 16.7% عملکرد متوسط و 17.9% دارای عملکرد خوب بودند. میزان آگاهی و نحوه عملکرد با جنس رابطه معنی داری نداشت. میزان آگاهی با نمره پیش کارورزی رابطه معنی داری داشت. ولی با گذراندن کارورزی عفونی رابطه معنی داری نداشت. نحوه عملکرد با نمره پیش کارورزی نیز رابطه ای نداشته، ولی با گذراندن کارورزی عفونی رابطه معکوس با اهمیت آماری به دست آمد.
بحث: میزان آگاهی و عملکرد کارورزی پزشکی در رابطه با بیماری های عفونی ضعیف و احتیاج به آموزش بیشتر در مورد راه های انتقال و پیشگیری، بخصوص پیشگیری پس از تماس می باشد.

عفونتها از شایعترین عوامل مرگ و میر کودکان در کشورهای در حال توسعه هستند. تشخیص سریع و به موقع نوع میکروارگانیسم در انتخاب نوع میکروب و مدت زمان بستری بیماران اهمیت دارد. تجربیات ما در بیمارستانهای متعدد آموزشی نشانگر منفی بودن کشت خون در اغلب بیماران می باشد. درمان آنتی بیوتیکی اغلب چشم بسته شروع شده و ادامه می یابد. روش های کشت خون اتوماتیک طی سالیان اخیر کمک شایانی به تشخیص نوع عفونت کرده است. این مطالعه تحلیلی مقطعی بر روی کودکان 1 ماه تا 14 ساله بستری در بخش کودکان انجام گرفت. 327 نمونه که به طور همزمان به دو روش، کشت داده شدند با استفاده از روش های آماری در دو گروه مقایسه گردیدند. نتیجه آنکه روش بکتک در 150 نمونه کشت خون مثبت در مقایسه با روش معمول تفاوت معنی داری داشت. اما تفاوت معنی داری در جدا کردن ارگانیسمهای گرم منفی و مثبت بین 2 روش مشاهده نگردید. از نظر مثبت شدن کشت خون در بیمارانی که آنتی بیوتیک قبلی دریافت کرده بودند بین دو روش تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. متوسط زمان مثبت شدن کشت خون در روش باکتک کوتاهتر از روش معمول بود.